ZAMANE KIZI

Para biriktirmeyi ve değerlendirmeyi oldum olası severim.Bazı arkadaşlarım bunun göçmen genlerimden geldiğini söyleseler de bu bir vizyon meselesi bence.Daha küçük bir çocukken bile bayram harçlıklarımı biriktip dolar yaptırdığımı hatırlıyorum.Ya da anneme anner günü için para biriktirip, altın ince bileklik aldığımızı hatırlıyorum.İlk iş deneyimim ilkokul 3. sınıftaykendi.İlkokul kantinin işletiyordum ve günde 1 simit ve 1 adet ayran yeme hakkım vardı.O dönemlerde ozelleştirilmiş kantin yoktu ve kantinde simit, ayran, meyve suyu, top kek gibi basit birkaç çeşit sey olurdu.Kantini iki kişi işletridik ve kasamda hiç eksik olmazdı.O zamanlar bana basit gözüken bu işi şimdi düşündükçe gurur sebebi olarak hatırlıyorum.Sonraki zamanlarda kantin ozelleşince okul kitütüphanesini işlettim.Ögrencilerin ellerindeki kitapları takip edip, zamanında getirmeyenlere ceza parası verdim.Bu durumda bana iş takip etmeyi ve istemeyi öğretti ve yerkili olduğum için alınacak kitapları seçmeyi.Tam bir kita kurdu olduğum için istediğim kitabı biriken paralarla alabiliyordum, böylece kitaba para harcamıyordum.